Για το σύστημα υγείας όλοι έχουμε άποψη, γιατί είτε ως ασθενείς είτε ως συνοδοί ή επισκέπτες ασθενών παίρνουμε τα τελευταία χρόνια «γεύσεις» της κατάρρευσής του, τόσο σε επίπεδο πρόληψης και νοσηλείας όσο και σε επίπεδο φαρμακευτικής αγωγής, που μόνο αγωγή δεν είναι, αλλά κανονική ληστεία με την κάθε τρεις και λίγο αύξηση των τιμών των φαρμάκων και την έξοδό τους από τις λίστες του υπουργείου.Δεν θα μιλήσω για τα δημόσια νοσοκομεία, τα ξέρουν και τα γράφουν άλλοι καλύτερα από μένα. Όσο για το δικό μας Κέντρο Υγείας η έλλειψη γιατρών, μετά από τις πρόσφατες συνταξιοδοτήσεις, εμφανής. Η καθαριότητα γίνεται μόνο δύο φορές την εβδομάδα, τα υλικά λειψά αλλά … έχουμε στην διάθεσή μας δύο ασθενοφόρα ! Το γεγονός ότι δεν έχουμε οδηγούς σας λέει τίποτα;
Αυτά προς το παρόν για να συνεχίσω με το άρθρο του τίτλου της ανάρτησης που με συγκίνησε ιδιαίτερα. Το έγραψε η Μαργαρίτα Κουλεντιανού στη στήλη «ΤΡΙΤΗ ΜΑΤΙΑ» στην «Εφημερίδα των Συντακτών», αξίζει να το διαβάσετε …
«Φαντάσου, λέει, να έχεις καρκίνο και να μπαίνεις στη μάχη. Οι γιατροί να σου δίνουν ελπίδες, συγγενείς και φίλοι να είναι μαζί σου. Να έρχεται η στιγμή της χημειοθεραπείας. Και εσύ, κουρασμένος και φοβισμένος, γιατί η αρρώστια σε κουράζει και σε τρομάζει, να είσαι υποχρεωμένος να κάνεις ουρές, να σφραγίζεις χαρτιά, να μαζεύεις υπογραφές.
Κι όταν κάθιδρος αλλά νικητής φτάνεις με τα σωστά χαρτιά στο φαρμακείο του ΕΟΠΥΥ, γιατί μόνο από κει μπορείς να προμηθευτείς τα χημειοθεραπευτικά σου φάρμακα, να σου λένε πως θα σου δώσουν τα μισά –τα άλλα μισά θα πας να τα πάρεις από άλλο φαρμακείο του ΕΟΠΥΥ, στην άλλη άκρη της Αθήνας.
Φαντάσου από τις δέκα το πρωί να γυρίζεις σπίτι στις έξι το απόγευμα. Και να αναρωτιέσαι γιατί άραγε το ελληνικό Δημόσιο δεν έχει ανακαλύψει ακόμα το online. Λες, δεν βαριέσαι, ας πάει και το παλιάμπελο, και πας στο φαρμακείο της γειτονιάς να προμηθευτείς τα φάρμακα για τις παράπλευρες συνέπειες της θεραπείας σου: κάτι για το στομάχι, κάτι για το ουρικό οξύ, τέτοια πράγματα. Στη συνταγή σού έχουν γράψει «συμμετοχή ασφαλισμένου 0 ευρώ», αλλά ο φαρμακοποιός σού ζητάει 27,80. Γιατί άλλη η τιμή των φαρμάκων κατά τον ΕΟΠΥΥ, άλλη κατά το φαρμακείο της γειτονιάς σου. Νιώθεις ότι αυτό το κράτος, ίδιος Κρόνος, τρώει τα παιδιά του και τώρα θέλει να φάει εσένα. Μα συνεχίζεις. Δίνεις τα 27,80 ή τα βάζεις φέσι στον φαρμακοποιό, γιατί στις γειτονιές οι φαρμακοποιοί εξακολουθούν να υποστηρίζουν τους ασθενείς/πελάτες τους και δίνουν βερεσέ, κόντρα στο κύμα.
Εξοπλισμένος με την πρώτη δόση της θεραπείας σου ξεκινάς την πολυμέτωπη μάχη σου: ενάντια στην αρρώστια –αυτή θα την κερδίσεις, γιατί είσαι μαχητής κι αποφασισμένος και γιατί τα ποσοστά είναι με το μέρος σου. Ενάντια στη γραφειοκρατία –αυτή θα τη χάσεις. Θα διαβάσεις όμως Κάφκα, θα διαβάσεις και ποιητές, τον καιρό της ανάρρωσής σου, και θα δεις γιατί επινοήθηκε και ποιους σκοπούς εξυπηρετεί η γραφειοκρατία. Θα καταλάβεις πως τη μάχη αυτή δεν μπορείς να την κερδίσεις μόνος σου, ούτε καν μαζί με αυτούς που σ’ αγαπάνε και είναι μαζί σου αυτή τη στιγμή. Χρειάζονται πολλοί, διατεθειμένοι να υποστηρίξουν σημαντικές ανατροπές. Όμως εσύ αυτή τη στιγμή δεν είσαι διαθέσιμος. Εσύ πρέπει να επικεντρωθείς στην προσωπική σου μάχη και να μη σκέφτεσαι.
Να μη σκέφτεσαι ότι ο Κρόνος, που τέτοιες μέρες, έξι χρόνια πριν, είχε φάει τον Αλέξανδρο, έφαγε προχθές και την Κατερίνα. Η Κατερίνα ήταν τοξικοεξαρτημένη και οροθετική. Την είχε συλλάβει ο τότε υπουργός Υγείας και νυν Παιδείας Λοβέρδος, γιατί δήθεν ήταν πόρνη και εξέθετε τους οικογενειάρχες στον κίνδυνο του AIDS. Το δικαστήριο, που διαπίστωσε ότι η Κατερίνα δεν ήταν πόρνη, της επιδίκασε αποζημίωση δέκα ευρώ τη μέρα για τις μέρες της ταλαιπωρίας που είχε τραβήξει. Ο Λοβέρδος συνέχισε ατιμώρητος να είναι υπουργός, ενώ η Κατερίνα με τη ρετσινιά της οροθετικής προσπάθησε μάταια να επιβιώσει σε μια κοινωνία που τη φοβόταν. Δεν άντεξε.
Να μη σκέφτεσαι ότι ο Κρόνος ετοιμάζει τα μαχαιροπίρουνα για να φάει και άλλο του παιδί: τον Νίκο Ρωμανό, απεργό πείνας για το αυτονόητο δικαίωμά του να παίρνει εκπαιδευτικές άδειες για να σπουδάσει στη σχολή που πέρασε όντας φυλακισμένος. Οι ίδιοι εκείνοι που τον ενθάρρυναν να δώσει πανελλήνιες, οι ίδιοι που θέλησαν να τον βραβεύσουν για την επιτυχία του, τώρα δεν τον αφήνουν να πάει στη σχολή του. Θα ήταν αστείο αν δεν ήταν τόσο τρομακτικό. Όμως εσύ τώρα μη σκέφτεσαι τον Κρόνο. Μεθαύριο που θα είσαι καλά θα σταθείς απέναντί του.
Θυμάσαι τι έκανε στον Κρόνο ο Δίας;»