Με τα λόγια της συντάκτριας της «Εφημερίδας των Συντακτών», Μαργαρίτας Κουλεντιανού και το αντίστοιχο εξώφυλλο της ίδιας εφημερίδας, θέλω κι εγώ εδώ από το Blog, να τιμήσω με την αναφορά μου αυτή, του άτυχους δημοσιογράφους και σκιτσογράφους του Γαλλικού περιοδικού.
«Και βέβαια είμαι Charlie. Ποιος δεν θα ήταν, όταν αυτό που επιχειρήθηκε με το χτύπημα στο έντυπο ήταν να πληγεί η ελευθερία του λόγου; Είμαι Charlie, γιατί το «Charlie Hebdo», ένα περιθωριακό, μικρής – και τελευταία όχι και τόσο μικρής – κυκλοφορίας εβδομαδιαίο σατιρικό φύλλο, έδωσε τα τελευταία πενήντα χρόνια ώθηση στον πιο καταλυτικό ίσως τρόπο ανάγνωσης και ερμηνείας αυτών που συμβαίνουν γύρω μας : τη σάτιρα.
….
Κλείνοντας το άρθρο της έτσι :

«…Οπότε, δεν είμαι Charlie αν πρόκειται το όνομά μου – και πολύ περισσότερο το αίμα των σκοτωμένων – να χρησιμοποιηθεί ως άλλοθι για να ξεσπαθώσουν οι μισαλλόδοξοι. Δεν πιστεύω ότι όλοι οι μουσουλμάνοι είναι τρομοκράτες, όπως δεν πιστεύω ότι όλοι οι χριστιανοί είναι υποκριτές, όλοι οι Εβραίοι είναι σιωνιστές, όλοι οι μετανάστες κλέφτες, όλες οι γυναίκες πουτάνες. Δεν πιστεύω στον θρησκευτικό φανατισμό και στις διακρίσεις. Αν μπορούσαν τα κόκαλα να τρίξουν, θα έτριζαν τα κόκαλα του Καμπί, του Τινιούς, του Βολίνσκι, του Σαρμπ, βλέποντας το έργο τους να χρησιμοποιείται σαν εργαλείο σε μια ρατσιστική, ξενοφοβική προπαγάνδα με θρησκευτικό μανδύα. Δεν είμαι Charlie για να παρελαύνω στους δρόμους της Ευρώπης μαζί με φανατικά φασιστοειδή σαν αυτά που δολοφόνησαν το «Charlie Hebdo». Μόνο ως «πνεύμα ηλίθιο και κακό» θέλω να είμαι Charlie, να ξεκαρδίζομαι στα γέλια τρυπώνοντας στις συνειδήσεις και ανατρέποντας κάθε τι που οδηγεί στη λογοκρισία και την αυτολογοκρισία, στην ανελευθερία και στην αποβλάκωση”.

(Ολόκληρο το άρθρο της ΕΔΩ : http://www.efsyn.gr/arthro/eimai-ki-ego-charlie).