Μας άφησε ένας καλός φίλος, ένας εξαίρετος δάσκαλος, ένας αληθινός άνθρωπος … Ο δικός μας, γνωστός στο πανελλήνιο για τις κοινωνικοπολιτικές του απόψεις αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο για τις εκπαιδευτικές του παρεμβάσεις και το μεγάλο του συγγραφικό έργο, Ζήσης Δ. Παπαδημητρίου, δεν μένει πια εδώ …
Επιθυμία του Ζήση ήταν να καεί και η στάχτη του να μεταφερθεί στην Φραγκφούρτη και να τοποθετηθεί στους τάφους των γονιών της συζύγου του Κριστιάνε, τους οποίους θεωρούσε πολύ δικούς του ανθρώπους.
Ένα σύντομο Βιογραφικό Ζήση Δ. Παπαδημητρίου
Ο Ζήσης Δ. Παπαδημητρίου, ομότιμος καθηγητής του Τμήματος Νομικής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, γεννήθηκε το 1939 στους Γόννους της Λάρισας. Σπούδασε πρώτα ηλεκτρολόγος μηχανικός ισχυρών ρευμάτων στο Πολυτεχνείο του Βερολίνου (Technische Universität zu Berlin) και στη συνέχεια Κοινωνιολογία στο Τμήμα Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών του Πανεπιστημίου του Αμβούργου. Υπήρξε για δώδεκα χρόνια ερευνητής στον τομέα της τεχνολογίας στο διεθνούς φήμης Ινστιτούτο Κοινωνικής Έρευνας του Johann Wolfgang von Goethe Πανεπιστήμιο της Φρανκφούρτης του Μάϊν, γνωστό και ως «Κριτική Σχολή της Φρανκφούρτης», με επίκεντρο τη μετάβαση από τη συμβατική στην ηλεκτρονική τεχνολογία και τις επιπτώσεις της στην οργάνωση και στις συνθήκες εργασίας στη γερμανική βιομηχανία (χαλυβουργία, αυτοκινητοβιομηχανία, βιομηχανία κατασκευής εργαλειομηχανών και ηλεκτρικών συσκευών) καθώς και στο τραπεζικό σύστημα (1974-1985). Παράλληλα δίδαξε για δέκα χρόνια Βιομηχανική Κοινωνιολογία στο Τμήμα Κοινωνικών Επιστημών του Πανεπιστημίου της Φρανκφούρτης (1975-1985).
Από το χειμερινό εξάμηνο του 1985 μέχρι και τη συνταξιοδότησή του τον Αύγουστο του 2006 υπήρξε καθηγητής Γενικής και Πολιτικής Κοινωνιολογίας στο Προπτυχιακό και της Πολιτικής Επιστήμης στο Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα Σπουδών του Τμήματος Νομικής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Χρημάτισε επίσης επισκέπτης καθηγητής στο Πανεπιστήμιο TOHOKU της Ιαπωνίας (1992), προσκεκλημένος από την Japan Society for the Promotion of Science (Ιαπωνική Εταιρεία Προώθησης των Επιστημών), στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Αθηνών(1993-1996) καθώς και στο Τμήμα Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων και Ανάπτυξης (Δ.Ο.Σ.Α.) του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης στην Κομοτηνή (1999-2006).
Πλούσιο ήταν το συγγραφικό του έργο στα ελληνικά, γερμανικά και αγγλικά. Μεταφράσεις έργων του κυκλοφόρησαν επίσης στα ιταλικά και ιαπωνικά. Κυριότερα έργα του: Computer und Arbeitsprozess (Ηλεκτρονικοί υπολογιστές και διαδικασία Εργασίας), Campus Verlag, Frankfurt am Main/NewYork 1978, NeueTechnologien und Alternative Formen der Arbeitsgestaltung (Νέες τεχνολογίες και εναλλακτικές μορφές οργάνωσης της εργασίας), CampusVerlag, Frankfurt am Main/New York 1982, Anthropocentric Production Systems in Greece. The Case of the Textile and Clothing Industry (Ανθρωποκεντρικά Συστήματα Παραγωγής στην Ελλάδα. Η περίπτωση της Κλωστοϋφαντουργίας και Ένδυσης), Commission of the European Communities, Forcasting and Assesment in Science and Technology, Vol. 17., Brussels 1991, Κοινωνιολογικά Ανάλεκτα. Όψεις της σύγχρονης βιομηχανικής κοινωνίας, εκδ. University Studio Press, Θεσσαλονίκη 1996, Ο Ευρωπαϊκός Ρατσισμός. Εισαγωγή στο φυλετικό μίσος. Ιστορική, κοινωνιολογική και πολιτική μελέτη, εκδ. Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα 2000, Μεταμοντέρνα Αδιέξοδα, εκδ. Παρατηρητής, Θεσσαλονίκη 2002, Παρεμβάσεις, εκδ. Νέοι Ορίζοντες, Θεσσαλονίκη 2006, Στον Αστερισμό της Αβεβαιότητας, εκδ. Θερμαϊκός, Θεσσαλονίκη 2012, Να εμποδίσουμε την καταστροφή. Μανιφέστο για μια Ευρώπη της Ισότητας (σε συνεργασία με τον Καρλ Χάϊνς Ροτ), εκδ, Νησίδες, Θεσσαλονίκη 2013 και Στην Εποχή των Αδιεξόδων. Κείμενα οικονομικού, κοινωνικού και πολιτικού προβληματισμού (σε συνεργασία με τον καθηγητή Γεώργιο Χαντζηκωνσταντίνου), εκδ. Νησίδες, Θεσσαλονίκη 2014.
Τελευταίο του πόνημα το βιβλίο «Τέμπη : το ενδιαίτημα των νυμφών», που παρουσιάστηκε πριν λίγες μέρες στα Τέμπη, ένα βιβλίο που «ανέδειξε την ψυχή του τόπου του».