ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΖΗΣΗ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
Με τον τίτλο «Δίδασκε με τη στάση του …» ξεκινάει η καλή δημοσιογράφος, Ζωή Παρμάκη, το άρθρο-ρεπορτάζ της στη σημερινή «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» σχετικά με την χτεσινή εκδήλωση στο Χατζηγιάννειο στη Λάρισα που ήταν αφιερωμένη στο Ζήση Παπαδημητρίου.
Γράφει : «Οι λέξεις έγιναν εικόνες και το κοινό μεταφέρθηκε στα Τέμπη. Στα Τέμπη του Ζήση Παπαδημητρίου. Στην Κοιλάδα με τους μύθους και την ιστορία της, στα παραδοσιακά χωριά της.
Η συγκίνηση ήταν έκδηλη κατά τη χθεσινή εκδήλωση που διοργάνωσαν η αντιδημαρχία Παιδείας Νεολαίας και Αθλητισμού του Δήμου Λαρισαίων, ο Όμιλος Φίλων Θεσσαλικής Ιστορίας, το βιβλιοπωλείο «Γνώση» και οι εκδόσεις «Νησίδες» για να τιμήσουν τη μνήμη του Ζήση Παπαδημητρίου. Ήταν όλοι εκεί συντοπίτες, φίλοι, συνάδελφοι.
Στο σύντομο χαιρετισμό του ο δήμαρχος Τεμπών Κώστας Κολλάτος υποστήριξε ότι «αν η απώλεια είναι συνάρτηση της προσφοράς τότε το κενό που άφησε ο Ζήσης Παπαδημητρίου είναι τεράστιο», για να προσθέσει: «υπηρέτησε αρχές και αξίες και όχι αξιώματα. Δίδασκε με τη στάση του. Για αυτό δεσμευόμαστε να συνεχίσουμε το έργο του, το όραμά του για την περιοχή αυτή των Τεμπών να γίνει όραμα όλων μας».
Την εκδήλωση συντόνισε ο ιστοριοδίφης και εκδότης του «Θεσσαλικού Ημερολογίου» Κώστας Σπανός. Στο συγγραφικό έργο του Καθηγητή και ιδιαίτερα στο τελευταίο του βιβλίο «Τέμπη. Το ενδιαίτημα των Νυμφών», αναφέρθηκε η φιλόλογος Κατερίνα Κόσσυβα. Σε αυτό το πόνημα που αναδύει μέσα από τις σελίδες του όλο το ενδιαφέρον αλλά και την αγωνία του συγγραφέα αυτός ο ιστορικός τόπος να μάθει κατ’ αρχήν τη μακρά του ιστορία αλλά και, κυρίως, να αξιοποιήσει και να αναδείξει τις μεγάλες δυνατότητές του, το εξαιρετικό φυσικό κάλλος που εξακολουθεί να τον διακρίνει και να καθιστά την περιοχή αξιοσημείωτη παγκοσμίως και τέλος να αναμετρηθεί με τις προκλήσεις του μέλλοντος. «Το βιβλίο του για τα Τέμπη αποτελεί, ένα πραγματικό θησαυρό, ένα πολύτιμο οδηγό για την τοπογραφία, την ιστορία , τη μυθολογία, το περιβάλλον και τον πολιτισμό της Κοιλάδας των Τεμπών και της ευρύτερής περιοχής. Ένα ευανάγνωστο βιβλίο και για επιστήμονες και για απλούς ανθρώπους. H συγγραφή αυτού του βιβλίου είναι φανερό ότι δεν οφείλεται απλά στο ιστορικό ενδιαφέρον του συγγραφέα. Δεν είναι ένα ψυχρό αφήγημα. Είναι αποτέλεσμα της αγάπης και της λατρείας του για τον τόπο. Είναι αποτέλεσμα της βαθιάς επιθυμίας να αναδειχτεί η ομορφιά του τόπου και να σταματήσει η κακοποίησή του από ανεύθυνες και κακόγουστες επεμβάσεις», ανέφερε χαρακτηριστικά η κ. Κόσσυβα.
Η βραδιά έκλεισε με την προβολή φωτογραφικών στιγμιότυπων και κειμένων, που επιμελήθηκε η αρχαιολόγος Βάσω Πανάγου, από τις δράσεις του ζεύγους Κριστιάνε και Ζήση Παπαδημητρίου στους Γόννους.
Ο αείμνηστος Καθηγητής Ζήσης Παπαδημητρίου «έφυγε» από τη ζωή την 1η Οκτωβρίου έχοντας αφήσει πίσω του σημαντικό έργο από 6 βιβλία και 44 μελέτες. Ήταν αυτός που τα τελευταία 25 χρόνια τόλμησε κι έβγαλε την Τέχνη από τα όρια της πόλης στην επαρχία, διοργανώνοντας κάθε καλοκαίρι, στην αυλή του πατρικού του σπιτιού του στους Γόννους, εικαστικές, μουσικές και θεατρικές εκδηλώσεις. Σπουδαίο δημιούργημά του για τον τόπο είναι η Πινακοθήκη Σύγχρονης Τέχνης στους Γόννους και η δωρεά πλήθους βιβλίων του ζεύγους στο Δήμο Τεμπών, όπως και το τελευταίο του βιβλίο «Τέμπη. Το ενδιαίτημα των Νυμφών».
Ο Ζήσης Παπαδημητρίου υπήρξε πολύπτυχη προσωπικότητα. Ήταν ρεαλιστής και ζούσε έντονα κάθε στιγμή της ζωής του ταυτισμένος με την αγωνία όλων μας για την πορεία της χώρας μας, της Ευρώπης και του πλανήτη, γι’ αυτό και στοχαζόταν, οραματιζόταν και αγωνιζόταν για έναν καλύτερο κόσμο. Το στίγμα για την ουμανιστική παρακαταθήκη του και για το μέλλον, το έδωσε ο ίδιος με τα παρακάτω λόγια του: «Αυτό που σήμερα προέχει είναι η πίστη στη φυσική ενότητα της ανθρωπότητας με στόχο την επίτευξη ενός νέου ανθρωπισμού. Είναι ανάγκη να ξεπεραστούν οι διαφορές που χωρίζουν τους ανθρώπους, προκειμένου να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις για μια πραγματική διανθρώπινη και διαπολιτισμική επικοινωνία. Οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε, ότι ο προορισμός της ζωής στη γη είναι κοινός, πέρα από φυλές, τάξεις, έθνη και φύλα, γιατί μόνον έτσι είναι δυνατό να επικρατήσει η ανθρώπινη αλληλεγγύη και να θεμελιωθεί η παγκόσμια κοινότητα ανθρώπων. Χρειαζόμαστε γι’ αυτό ένα νέο πολιτικό Διαφωτισμό, απελευθερωμένο από τις ταξικές αγκυλώσεις της αστικής κοινωνίας. Έναν ορθολογικό Ουμανισμό χωρίς ευρωκεντρικές παρωπίδες, που θα αντανακλά τις ανάγκες της ανθρωπότητας στο σύνολό της και δεν θα καταδικάζει δισεκατομμύρια συνανθρώπων μας στην πείνα και στην εξαθλίωση, χάριν της μονομερούς προώθησης του τεχνικού πολιτισμού που στερείται οραμάτων και αξιών»
Ζωή Παρμάκη