«Η πλατεία του χωριού, η «πλατεία με τα πλατάνια» είναι η «άλλη» πλατεία, ξέχωρη κι εντελώς διαφορετική από αυτή της πόλης… Μια εξήγηση της ύπαρξης της πλατείας στα ελληνικά χωριά αποδίδεται από την ιστορία των τόπων κατά τα χρόνια της Τουρκοκρατίας, όταν στα πλαίσια της περιορισμένης αυτονομίας περιοχών της Ελλάδας, δόθηκε η δυνατότητα της συνεύρεσης των κατακτημένων, κάτι που πραγματώνονταν στις πλατείες των οικισμών. Ο πλάτανος, φυσικό στοιχείο περιοχών της χώρας, με την μακροζωία του και τη σκιερότητά του αποτέλεσε σημείο αναφοράς και τοπόσημο του χώρου, ενώ ο καφενές (για τη φίλεψη των συνευρισκομένων), η εκκλησία (για την άσκηση της θρησκευτικότητάς τους), το Δημαρχείο (για τη διοίκηση του τόπου) κι άλλες κατασκευές, συγκεντρώθηκαν γύρω από το χώρο αυτό, που ο Έλληνας όρισε ως κέντρο των δραστηριοτήτων του.
 »Η πλατεία του χωριού συνεπώς, είναι ο τόπος των ανθρώπων. Είναι κέντρο, πόλος, εστία, καθώς οι δρόμοι του οικισμού και η ζωή των ανθρώπων ξεκινούν και καταλήγουν σε αυτήν. Είναι ο αφαλός της ζήσης των ανθρώπων της υπαίθρου, που τη ζωή σπουδάζουν και τη βιώνουν στους τόπους της. Είναι της γης το πρόσωπο, εκφρασμένο με το ήθος της ψυχής των ανθρώπων που ζουν το χώρο.
»Κάθε πλατεία, έχει την προσωπικότητά της, έχει το ιδικό της προσωπικό στοιχείο· έναν τόνο ξεχωριστό, αυτόν των ανθρώπων της. Έχει να σου διηγηθεί ιστορίες και να δημιουργήσει συναισθήματα : αυτά που οι άνθρωποί της κουβαλούν και τα μεταφέρουν στο χώρο. Ο χώρος μιλά, ανασαίνει, παράγει ζωή. Δεν είναι σκηνικό, δεν είναι πεδίο, είναι θώκος, είναι πηγή. Μια αγκαλιά λοιπόν η πλατεία του χωριού, οπού στα πρόσωπα των ανθρώπων μετρούνται συναισθήματα, ήθη, σκέψεις, συλλογισμοί, μετρούνται αξίες, καθώς σε αυτήν δε λογιάζεις φιγούρες μα υπάρξεις».
Τα παραπάνω είναι κομμάτια ενός δοκιμίου του Α. Β. Καπετάνιου για την ελληνική πλατεία.
Σήμερα  οι πλατείες των χωριών μας και ανάμεσά τους και η δική μας εδώ στους Γόννους, σίγουρα κράτησαν αρκετά από τα παραπάνω στοιχεία αλλά «εξελίχτηκαν» και εκσυγχρονίστηκαν, αλλά για τους ντόπιους και τους επισκέπτες θα είναι πάντα το σημείο αναφοράς, το σημείο συνάντησης, για το πρωινό καφεδάκι, το μεσημεριανό τσιπουράκι, το βραδινό κρασάκι.

Εκεί και η παρέα μας σήμερα το μεσημέρι απόλαυσε το τσιπουράκι της…