Τα μαθήματα σχεδόν τελειώνουν, οι εξετάσεις αρχίζουν και ο διάλογος για την παιδεία θα συνεχίζεται … Όλες οι προσπάθειες, πολιτικών, μεταρρυθμιστών και εκπαιδευτικής κοινότητας, πρέπει να στραφούν στο πώς θα αποκτήσουν οι μαθητές ανεξάρτητη σκέψη και ανεξάρτητο κριτικό πνεύμα γιατί μόνο έτσι πλάθονται ελεύθεροι άνθρωποι, διαφορετικά θα διαιωνίζεται το χαμηλό επίπεδο που έχει «πετύχει» η ελληνική εκπαίδευση από τη σύσταση του ελληνικού κράτους μέχρι τις μέρες μας.
Η άποψή μου – που δεν είναι μόνο δική μου – είναι ότι δεν υπάρχει καλύτερη μέθοδος διδασκαλίας από τον φωτισμένο δάσκαλο, εδώ και αιώνες. Διάβασα κάτι
σχετικό με αναφορές στο βιβλίο του καθηγητή Ιταλικής Λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο της Καλαβρίας, Νούτσιο Ορντίνε με τίτλο «Οι κλασικοί στη ζωή μας» και το αναδημοσιεύω.
σχετικό με αναφορές στο βιβλίο του καθηγητή Ιταλικής Λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο της Καλαβρίας, Νούτσιο Ορντίνε με τίτλο «Οι κλασικοί στη ζωή μας» και το αναδημοσιεύω.
Γράφει ο καθηγητής :
Το “καλό σχολείο” δεν το κάνουν ούτε οι πολυμεσικοί διαδραστικοί πίνακες ούτε τα τάμπλετ ούτε οι διευθυντές-μάνατζερ ούτε οι δημαγωγικές συμφωνίες για βραχύχρονη πρακτική άσκηση μέσα σε επιχειρήσεις και επαγγελματικά γραφεία. Το καλό σχολείο το συγκροτούν μόνο οι καλοί δάσκαλοι, αυτοί που αφήνουν στην άκρη “τα καταναγκαστικά μέτρα” και αναδεικνύουν “ως μοναδική πηγή σεβασμού του μαθητή προς τον δάσκαλο τις ανθρώπινες και διανοητικές ιδιότητες του ίδιου του δασκάλου”.
Ο δάσκαλος είναι αυτός που έχει τη σοβαρή αποστολή να κάνει τους μαθητές του να αντιληφθούν πως η εκπαίδευση είναι μια μεγάλη ευκαιρία που μας προσφέρει η κοινωνία για να μας βοηθήσει πάνω απ’ όλα να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι, ελεύθεροι άντρες και ελεύθερες γυναίκες, ικανοί να ξέρουμε πώς να ζήσουμε…».
Ο καθηγητής πήρε αφορμή να γράψει αυτές τις αράδες διαβάζοντας μια πρόταση του Αϊνστάιν που έλεγε : «Η εκπαίδευση θα πρέπει πάντα να στοχεύει στην αποφοίτηση νέων με αρμονική προσωπικότητα και όχι εξειδικευμένων ατόμων… Η ανάπτυξη ανεξάρτητης σκέψης και ανεξάρτητου κριτικού πνεύματος θα έπρεπε να κατέχει πρωταρχική θέση και όχι η απόκτηση εξειδικευμένων γνώσεων», όπου βλέπουμε με πόση αγωνία ο μεγάλος επιστήμονας μιλάει για την εξειδίκευση, την «καραμέλα» των ιθυνόντων περί την εκπαίδευση του 21ου αιώνα.
Κλείνω με τον πρόλογο του Ιταλού καθηγητή: «Δεν έχουμε ανάγκη από γενικές μεταρρυθμίσεις αλλά από ποιοτική στελέχωση διδασκόντων. Οι νέοι ζητούν κυρίως καθηγητές που να διακατέχονται από πάθος και αληθινό ενδιαφέρον για το μάθημα που διδάσκουν».
Κι εμείς το λέγαμε παλιότερα αλλά και οι σημερινοί μαθητές το λένε ότι δηλαδή υπάρχουν καθηγητές που τους απωθούν (!) και άλλοι (ελάχιστοι) που τους ελκύουν να παρακολουθούν το μάθημά τους.
Στο βιβλίο «Οι κλασικοί στη ζωή μας – μια μικρή ιδανική βιβλιοθήκη», ο διακεκριμένος ακαδημαϊκός, καθηγητής φιλολογίας και συγγραφέας, Νούτσιο Ορντίνε, κάνει μια επιλογή αποσπασμάτων κειμένων που θαυμάζει και μοιράζεται με τους φοιτητές του, «επιδιώκοντας», όπως λέει, να τους δείξει πώς οι κλασικοί μπορούν να απαντήσουν και στα πιο σύγχρονα ερωτήματα. Το βιβλίο μπορεί να βρει κάποιος στα βιβλιοπωλεία από τις εκδόσεις «Άγρα».