Χωριανοί και επισκέπτες με χαρά πλαισίωσαν την έκθεση του Ελατειώτη εκπαιδευτικού, Γιάννη  Μάγγου με θέμα «Σήμερα Γάμος γίνεται», που οργάνωσε με την βοήθεια του τοπικού συλλόγου και του Πολιτιστικού οργανισμού (ΔΟΠΑΠΕΠΤ) του δήμου Τεμπών, στο Δημοτικό σχολείο του χωριού.
Μέσα στις φωτογραφίες αναζητήθηκαν και αναγνωρίστηκαν πρόσωπα από το συγγενικό και φιλικό περιβάλλον, σκαλίστηκαν μνήμες του παρελθόντος, ονόματα και περιστατικά βρήκαν στην
επιφάνεια δημιουργώντας ανάμεικτα συναισθήματα χαρά και μελαγχολίας. Τα τραγούδια του γάμου ήχησαν τραγουδισμένα από γυναικείες φωνές, χωρίς τη συνοδεία οργάνων και ο εμπνευστής και επιμελητής της έκθεσης, Γιάννης Μάγγος, επεσήμανε στην ομιλία του, ότι η αγάπη για το χωριό  και τους ανθρώπους του, τον οδήγησε στην πραγματοποίησή της, αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο μιας καινούργιας με άλλο θέμα. (Φωτο της εκδήλωσης στο τέλος της ανάρτησης).
Τους δημότες και επισκέπτες καλωσόρισε ο Πρόεδρος του Μορφωτικού Συλλόγου Ελάτειας, Λάμπρος Ζάρρας τονίζοντας :

Αγαπητοί καλεσμένοι, αγαπητοί συγχωριανοί,
Φίλες και φίλοι
Σας καλωσορίζω σε μια έκθεση – εκδήλωση που για πρώτη φορά λαμβάνει χώρα στο χωριό μας και αφορά την νεότερη ιστορία του και ιδιαίτερα το θέμα του γάμου.
Ο Μορφωτικός Εκπολιτιστικός Σύλλογος Ελάτειας με ιδιαίτερο ενδιαφέρον αγκάλιασε την πρόταση του συγχωριανού μας, εκπαιδευτικού, Γιάννη Μάγγου και βοήθησε στο να γίνει αυτή πραγματικότητα.
Ο γάμος, ειδικά την παλιά εκείνη εποχή και κυρίως στο χωριό, ήταν ένα σημαντικό γεγονός, ένα ορόσημο στη ζωή δύο ανθρώπων, που ενδεχομένως ακόμη και να μην γνωρίζονταν μεταξύ τους. Αυτό οφειλόταν στο γεγονός, ότι οι περισσότεροι γάμοι γίνονταν από προξενιό και μερικές φορές οι μελλόνυμφοι κατάγονταν και από διαφορετικά χωριά. Μετά το προξενιό ακολουθούσε ο αρραβώνας και στη συνέχεια ορίζονταν η μέρα του γάμου. Μπορεί φωτογραφίες από την καθημερινή ζωή στο χωριό να μην σώζονται πολλές, αλλά στους γάμους πάντα υπήρχε ένας φωτογράφος για να αποθανατίσει τις στιγμές του, από τη μεταφορά της προίκας μέχρι τα στέφανα και το γλέντι.
Ο Γιάννης Μάγγος, με την έκθεσή του εδώ σήμερα, ύστερα από χρόνων κοπιαστική και συστηματική συγκέντρωση και επεξεργασία φωτογραφιών, μας εκθέτει 180 φωτογραφίες γάμων που έγιναν στην Ελάτεια και που αποτυπώνουν πρόσωπα, γεγονότα, ήθη και έθιμα. Είναι ένα πέρασμα 70 χρόνων (1910-1980) και μια αφήγηση αναμνήσεων μιας εποχής που έχει περάσει και που αξίζει να δούμε και να θαυμάσουμε…
Τον συγχαίρουμε για την ιστορική παρακαταθήκη που αφήνει στην Ελάτειακαι τον ευχαριστούμε πολύ γι’ αυτό, ευχόμαστε δε καλή επιτυχία στην έκθεσή του και υποσχόμαστε από τη μεριά μας να συνεχίσουμε να δίνουμε ιδιαίτερη βαρύτητα σε ζητήματα πολιτιστικού ενδιαφέροντος και προβολής του τόπου μας, στηρίζοντας αντίστοιχες προσπάθειες και στο μέλλον.
Σας ευχαριστώ πολύ.
Εκ μέρους του δημάρχου Τεμπών Κώστα Κολλάτου, χαιρετισμό έκανε ο πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου, Μιχάλης Καρατέγος και στη συνέχεια το λόγο πήρε ο εκθέτης και επιμελητής της έκθεσης, Γιάννης Μάγγος λέγοντας :
Τα Χριστούγεννα ξεκίνησα να συγκεντρώνω φωτογραφίες, για την ποδοσφαιρική μας ομάδα, τη Θύελλα, στην οποία ξεκίνησα να παίζω κι εγώ πριν 48 χρόνια. Διαπίστωσα όμως ότι το κάθε σπίτι διαθέτει  έναν πλούτο παλιών φωτογραφιών,  που ανασυνθέτουν την ιστορία και την παλιότερη ζωή του χωριού, για πάνω από ένα αιώνα. Άρα αποτελούν ένα σπουδαίο λαογραφικό κεφάλαιο.
-Ιδιαίτερη εντύπωση μου προξένησαν οι γαμήλιες φωτογραφίες και γρήγορα μέσα μου, δημιουργήθηκε η ιδέα να γίνει μια σχετική έκθεση φωτογραφίας. Πήρα την απόφαση να πάω (όπως και πήγα) σε όλα τα σπίτια του χωριού.
-Η ανταπόκριση, η εμπιστοσύνη και η αγάπη σας, ήταν συγκινητική για μένα κι αυτό μου έδωσε το θάρρος να συνεχίσω και έτσι συγκέντρωσα ένα τεράστιο υλικό, το οποίο επεξεργάζομαι.
Επιτρέψτε μου όμως να πω λίγα λόγια, για το γάμο πρώτα.
-Ο γάμος ήταν και είναι κορυφαίο γεγονός στη ζωή των ανθρώπων.
-Παλιότερα πριν τη δεκαετία του 1970, οι περισσότεροι γάμοι γίνονταν με προξενιό. Συχνά, δύο άνθρωποι παντρεύονταν χωρίς να γνωρίζονται καλά – καλά από πριν. Έρωτας συνήθως δεν υπήρχε. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι κυρίως υπήρχε η συμπάθεια. Η αγάπη ερχόταν μετά καθώς το ζεύγος σφυρηλατούνταν όπως το σφυρί με το αμόνι, στον κοινό αγώνα της ζωής.
-Το γεγονός του γάμου, το ζούσαν έντονα, όχι μονάχα οι μελλόνυμφοι αλλά και ολόκληρο το χωριό. Για την τοπική κοινωνία ήταν κάτι σαν γιορτή, σαν πανηγύρι, ήταν μια ευκαιρία να βγουν, να ξεσκάσουν, να τραγουδήσουν, να χορέψουν, να διασκεδάσουν.
-Το πρώτο βήμα για το γάμο,  ήταν το προξενιό, με κυρίαρχο θέμα τις διαπραγματεύσεις για την προίκα. Μεσάζοντες ήταν οι προξενητές.  Η προίκα ήταν ένας αναχρονιστικός θεσμός, που έφερνε σε δύσκολη θέση τη γυναίκα και ιδιαίτερα στις φτωχότερες οικογένειες και που τελικά καταργήθηκε με νόμο το 1983.
-Οι πατεράδες ήταν αυτοί που έπαιρναν τις αποφάσεις, επιβάλλοντας συχνά στο κορίτσι τους να αποδεχτεί για σύζυγο κάποιο πρόσωπο που ίσως και να μην ήθελε. Πολλές φορές τους μελλόνυμφους δεν τους ρώταγαν καν.
-Οι συζητήσεις γίνονταν συνήθως βράδυ για να μη μαθαίνει το χωριό. Μόλις συμφωνούσαν, έριχναν και δυο τρεις τουφεκιές για να πληροφορηθεί το χωριό το χαρμόσυνο γεγονός. 
-Δεύτερο βήμα ήταν ο αρραβώνας των παιδιών, που βοηθούσε στην καλύτερη γνωριμία τους και σύντομα, οριζόταν η ημερομηνία του γάμου.
Λίγες μέρες πριν το γάμο έστελναν με μικρά παιδάκια τα προσκλητήρια.
ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ
-Ο γάμος συνήθως γίνονταν Κυριακή. Τα έθιμα ήταν πάρα πολλά. Θα αναφέρω  μόνο λίγα και περιληπτικά, για να μη σας κουράζω.. Την Πέμπτη έπιαναν τα προζύμια κι έβαζαν δύο παιδάκια να τα ανακατώσουν με κουφέτα. Πέμπτη και Παρασκευή έδειχναν την προίκα και οι επισκέπτες έφερναν ένα δωράκι ή ασήμωναν τα προικιά. Το Σάββατο πήγαιναν τα μπρατίμια  με ένα κάρο ή τρακτέρ και έπαιρναν την προίκα από το σπίτι της νύφης. Τα μπρατίμια επέβαλαν και τη συνήθεια να τους δίνουν μια κότα, δήθεν ως αντάλλαγμα. Αρκετές φορές συνέβαιναν και ευτράπελα περιστατικά. Μερικές φορές πήγαιναν τα μπρατίμια στο κοτέτσι και προσπαθούσαν να πιάσουν  μια κότα για να την πάρουν. Στο γάμο της ξαδέρφης μου, της Μαρίας Ρωμάνου….
ΚΑΛΕΣΜΑ ΚΟΥΜΠΑΡΟΥ.
ΣΑΒΒΑΤΟ  ΒΡΑΔΥ ΓΛΕΝΤΙ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΓΑΜΠΡΟΥ
Και φτάνουμε στην Κυριακή.
«Γλυκοχαράζει η αυγή και ξημερώνει η μέρα, σήμερο στεφανώνεται, αϊτός την περιστέρα.»
ΞΥΡΙΣΜΑ ΓΑΜΠΡΟΥ: «Μπαρμπέρη μ΄τα ξουράφια σου καλά να τα τροχίσεις να μπαρμπερίσεις το γαμπρό, τρίχα να μην αφήσεις…»
ΝΤΥΣΙΜΟ ΣΤΟΛΙΣΜΑ ΧΤΕΝΙΣΜΑ ΝΥΦΗΣ: «Ντύσου στολίσου λυγερή, ντύσου στολίσου κόρη, για να φανείς και στο γαμπρό, κήπος και περιβόλι..»
Μόλις τελείωνε το στόλισμα οι γονείς έδιναν την ευχή τους:
«Εκεί που πας νυφούλα μου, σαν δέντρο να ριζώσεις και σαν μηλιά γλυκομηλιά, τους κλώνους σου ν’ απλώσεις. Να κάνεις γιους γραμματικούς και πλούσιες θυγατέρες…”.
ΤΑ ΠΑΠΟΥΤΣΙΑ ΤΗΣ ΝΥΦΗΣ
Λίγο πριν την ώρα του γάμου τα μπρατίμια πήγαιναν στο σπίτι της νύφης για να της βάλουν τα παπούτσια. Οι ελεύθερες, έγραφαν το όνομά τους από κάτω και όποιο όνομα έσβηνε πρώτο αυτή η κοπέλα θα παντρεύονταν πρώτη… Γίνονταν και όμορφα αστειάκια, τάχα δεν χωρούσαν τα παπούτσια στη νύφη και δοκίμαζαν ξανά και ξανά, ο αρχιμπράτιμος ασήμωνε, οι μπρατίμισες προσπαθούσαν να χτυπήσουν δήθεν τον αρχιμπράτιμο, αυτός απειλούσε ότι όποια έπιανε θα τη φιλούσε, ταυτόχρονα προσπαθούσαν να «κλέψουν» να πάρουν δλδ. κάτι από το σπίτι της νύφης σαν λάφυρο, το οποίο βέβαια το φανέρωναν κατόπιν κλπ.
– Η ΝΥΦΗ ΞΕΚΙΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ
ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΠΡΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ  : Αναστασιά, Ωραία πούναι η νύφη μας,  Ήμασταν μια παρέα και άλλα. Ένας μπράτιμος κρατούσε το πανέρι με τα στέφανα, το ρύζι και τα στεφανομάντηλα.  Ένας άλλος κρατούσε τον καθρέφτη της νύφης.
ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ακούγονταν όμορφες παραινέσεις: «Ους ο Θεός συνέζευξεν άνθρωπος μη χωριζέτω». Κατά Ματθαίον – ιθ’ 6
-Βέβαια όταν ο ιερέας έλεγε το: «Η δε γυνή να φοβείται τον άνδρα» όλοι προσπαθούσαν να δουν αν η νύφη θα πατήσει το πόδι του γαμπρού.. και αν το πατούσε, επακολουθούσε σούσουρο μέσα στην εκκλησία..
-Κατά τη διάρκεια της τελετής, ελεύθερες κοπέλες έβαζαν κουφέτα στην τσέπη του γαμπρού και μετά τα έπαιρναν και τα έβαζαν κάτω από το μαξιλάρι τους, για να ονειρευτούν τον μελλοντικό σύζυγό τους..
-Τα νυφικά στέφανα, συμβολίζουν την ένωση των δύο ανθρώπων. Της νύφης και του γαμπρού. Αποτελούν του κρίκους που τους ενώνουν στην αλυσίδα της ζωής. Η ορθόδοξη εκκλησία τονίζει αυτόν τον συμβολισμό, γι αυτό  κι ο παπάς με το τέλος του μυστηρίου δένει  τα στέφανα με μια κορδέλα.
Μόλις τελείωνε το μυστήριο,  ακολουθούσαν οι αναμνηστικές φωτογραφίες στα σκαλοπάτια της εκκλησίας μας κι άρχιζε ο χορός.
Ο κόσμος ήδη, έπιανε  θέσεις στα σκαλάκια εκεί δίπλα στο μνημείο των πεσόντων, για να δει τους νεόνυμφους να χορεύουν, να τους θαυμάσει, να τους καμαρώσει, να σχολιάσει το ντύσιμό τους, να ξεσκάσει, όπως είπαμε παραπάνω… Υπάρχει μια πολύ ωραία φωτογραφία από το γάμο του Βασιλάκη και Αυγένας Χαϊντούτη
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΓΑΜΠΡΟΥ: Μόλις φθάνανε στο σπίτι του γαμπρού η νύφη έπρεπε να πατήσει ένα σίδερο με το δεξί πόδι, της έδιναν να κρατήσει ένα παιδάκι αγκαλιά, συνήθως η πεθερά τους κέρναγε γλυκό  ή τους έζωνε με ένα άσπρο μαντήλι και τους τραβούσε  μέσα στο σπίτι.. Παρόλα αυτά οι καυγάδες ακολουθούσαν πολύ σύντομα..
Η μάννα της νύφης βέβαια είχε συμβουλέψει από πριν τη νύφη: «Νύφη μας εκείθε που θα πας, σ’ ανώγεια και κατώγεια, την πεθερά να σκέφτεσαι και να ‘χεις λίγα λόγια».
 Αλλά κι η πεθερά από την αρχή ξεκαθάριζε  τις σχέσεις της με την νύφη: «Όπως ήβρες νύφη, όχι όπως ήξερες».
ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ
Ο γάμος συμβολίζει το τέλος της ανέμελης εφηβικής ζωής και το πέρασμα στην ενήλικη ζωή. Τον αποχωρισμό από την οικογένεια, τον αποχωρισμό της μάνας από το γιο.
«Γιε μου, γιε μου μάλαμα, νύφη ξένο μπάλωμα»
-Κυρίως όμως σήμαινε τον αποχωρισμό της κόρης από τη μητέρα.
«Τρέμει ο ήλιος βασιλεύει..κλαίει η κόρη όταν φεύγει..όλοι θέλουν να την δώσουν..και η μανούλα της δεν θέλει..»  «Γάμος χωρίς κλάματα, κηδεία δίχως γέλια..» ο σοφός λαός λέει…
-Τα έθιμα αυτά, γύρω στο 1970, άρχισαν να χάνονται με τη ραγδαία αστικοποίηση της ελληνικής υπαίθρου και του χωριού. Το χωριό πλέον μοιάζει με την πόλη. Ήρθε το ηλεκτρικό ρεύμα, έγιναν οι χωμάτινοι δρόμοι άσφαλτος και γέμισαν οχήματα, βγήκαν τα μαγνητόφωνα, ο κόσμος έπαψε σιγά – σιγά να τραγουδάει, ο τρόπος διασκέδασης άλλαξε, ο τρόπος ζωής άλλαξε..
-Τώρα: «Άλλες νυφάδες ήρθανε, άλλα κουλούρια πλάθουν». (Υπονοεί τις καινούριες συνήθειες). Όλα αυτά όμως είναι κληρονομιά προς εμάς και η κληρονομιά του παρελθόντος ενός λαού, είναι η παράδοσή του.
-Και είμαστε σήμερα σε τούτο το χώρο που υπήρξε για πολλούς το πρώτο μας σχολείο, σε μια αίθουσα γεμάτη με φωτογραφίες του γάμου, γεμάτη με μνήμες περασμένων χρόνων.  Οι παλιότεροι θα αναγνωρίσουν τους εαυτούς τους και όλοι θα αναγνωρίσουν οικεία τους πρόσωπα. Κάποιοι, δεν υπάρχουν πια ανάμεσά μας. Από άλλα ζευγάρια ζει μόνο ο ένας. Αρκετοί ζουν και οι δυο. Ευχόμαστε σε όλους υγεία..
-Ας είναι η σημερινή μέρα, (επιτρέψτε μου να το εκφράσω έτσι) μνημόσυνο χαράς για όλους. Ας είναι μέρα τιμής και αγάπης… Κοιτάμε τις εικόνες κι έχουμε την ψευδαίσθηση ότι κι εκείνοι που έφυγαν είναι δίπλα μας. Κι αυτοί από την πλευρά τους, μας κοιτάνε σιωπηλοί και σίγουρα χαίρονται που μας βλέπουν εδώ όλους μαζί και να τους τιμάμε. Αν μπορούσαν να μας πουν κάτι, σίγουρα θα ήταν παρόμοιο με αυτό που μας είπε τα περασμένα Χριστούγεννα, ο σεβαστός συγχωριανός μας ο Βαγγέλης Καραλής: (ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΚΑΡΑΛΗΣ ΗΧΟΓΡΑΦΗΣΗ) 
Αγαπητοί καλεσμένοι
Δεν βλέπω αυτές τις φωτογραφίες σαν μουσειακό έκθεμα. Σ’ αυτές τις φωτογραφίες βλέπω συμπυκνωμένη την ψυχή του χωριού, την ψυχή της επαρχίας, την ψυχή του ελληνικού λαού. Βλέπω την ψυχή του άνδρα και της γυναίκας που ρίζωσαν εδώ στο μικρόκοσμο του ελληνικού χωριού και μαζί ορμήσαν στη ζωή, αντέχοντας τις μπόρες και τις θύελλες, τους πολέμους και τους εμφυλίους, την πείνα, τις κακουχίες…
Βλέπω την ψυχή της μάνας και του πατέρα που στερήθηκαν τα πάντα για ένα καλύτερο αύριο και παράλληλα εμφύσησαν στα παιδιά τους τις πρώτες και μεγάλες αξίες της ζωής…
-Όλες αυτές οι εικόνες, εκτός από τα πρόσωπα που έφυγαν, αποτυπώνουν και μια εποχή που παρήλθε ανεπιστρεπτί. Ως εκ τούτου, αποτελούν πολιτιστική και λαογραφική κληρονομιά, όχι μόνο του χωριού της Ελάτειας, αλλά και του δήμου Τεμπών. Μια κληρονομιά που πρέπει να διασωθεί, ώστε να την έχουν στη διάθεσή τους οι φυσικοί κάτοχοί της, αλλά και οποιοσδήποτε ασχολείται με τη λαογραφία.
-Η πρότασή μου είναι συγκεκριμένη προς εσάς κ. Δήμαρχε και κ.κ. σύμβουλοι και εκτός από τη δική μου βούληση εκφράζω και τη βούληση των συγχωριανών μου.  Αυτό το έτοιμο υλικό με τη συμβολή του δήμου και του Πολιτιστικού Οργανισμού του, να γίνει ένα θαυμάσιο λεύκωμα, το οποίο θα εμπλουτίσει την λαογραφική τράπεζα της περιοχής και να διατίθεται σε μια συμβολική τιμή, προσιτή σε κάθε ενδιαφερόμενο.
-Τώρα θα ήθελα να δώσω κάποιες επεξηγήσεις για τις φωτογραφίες. Κατ’ αρχήν η σειρά με την οποία είναι τοποθετημένες, είναι σύμφωνα με τη διάταξη που έχουν τα σπίτια στους δρόμους του χωριού. Όλες οι φωτογραφίες είτε είναι μόνο οι νεόνυμφοι, είτε είναι ομαδικές, έχουν ξεχωριστό  ενδιαφέρον.      (Φωτο με το τρακτέρ. Με τη μοτοσυκλέτα. Χορός έξω από την εκκλησία. Μπρατίμια που χορεύουν στο δρόμο.).  Δείτε της, συμπληρώστε αν αναγνωρίζετε πρόσωπα που δεν έχουμε αναγνωρίσει, διορθώστε πιθανά λάθη που έκανα.
Βρήκα και συμπεριέλαβα επίσης  μερικές  προπολεμικές φωτογραφίες ζευγαριών.  Έχει ενδιαφέρον σ’ αυτές  το διαφορετικό ντύσιμο, αλλά κυρίως το αυστηρό (όχι απλά σοβαρό) στήσιμό τους.. – -Σημειώνουμε ότι το νυφικό έτσι όπως το γνωρίζουμε άρχισε να εμφανίζεται από την δεκαετία του 1940..
-Ο γάμος όπως είπαμε,  είναι από τις μεγαλύτερες στιγμές χαράς, στη ζωή όλων των ανθρώπων. Η τέλεση του μυστηρίου του γάμου, γίνεται όχι μόνον ενώπιον του θεού, αλλά κυρίως ενώπιον όλων των ανθρώπων, όλων των συγχωριανών.
Μπορεί κατόπιν η ζωή να τα φέρνει διαφορετικά, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα αρνηθούμε τις ευχάριστες στιγμές που υπάρχουν στη ζωή μας.  Πήραμε την απόφαση με τον Μορφωτικό Σύλλογο Ελάτειας, να παρουσιάσουμε αυτές τις όμορφες και χαρούμενες στιγμές, από τη ζωή του χωριού μας. Να δώσουμε την ευκαιρία στους νεότερους να μάθουν και στους παλιότερους να θυμηθούν…..
Αφιερώνουμε αυτή την έκθεση φωτογραφίας, σ’ όλους εκείνους τους συγχωριανούς μας, που έτυχε να χτυπηθούν σκληρά, από το άδικο μαχαίρι της μοίρας, σε όλους, είτε εικονίζονται στις φωτογραφίες, είτε όχι… Ας είναι μια μικρή χαρά γι αυτούς και τους δικούς τους, ετούτη η ανάμνηση των όμορφων στιγμών της ζωής τους, με τα αγαπημένα τους πρόσωπα…
-Αφιερώνουμε επίσης ετούτη την εκδήλωση, στους ξενιτεμένους του χωριού μας, οι οποίοι σε αναζήτηση ενός καλύτερου αύριο, βρέθηκαν σε άλλες πατρίδες  και ζουν (ευτυχώς οι περισσότεροι) εκεί με τις οικογένειές τους…
Γνωρίζουμε ότι το βλέμμα και η σκέψη τους, όπως και όλων μας είναι πάντα εδώ στις ρίζες μας,  στην ιδιαίτερη πατρίδα μας,  την Ελάτεια…
Σας  ευχαριστώ..
Παραβρέθηκαν : Αρχιμανδρίτης Πορφύριος Γκόλαντας ιερέας Ελάτειας, Πρόεδρος δημοτικού συμβουλίου Μιχάλης Καρατέγος, Αντιδήμαρχοι Αστέριος Σαΐτης – Ιωάννης Αργυρίου, Δημοτικοί σύμβουλοι Ευθύμιος Μπουζέκης – Γεώργιος Νικολάου – Κώστας Νταφούλης, Αντιπολίτευση Τεμπών Γεώργιος Μανώλης, Πρόεδρος τοπικής κοινότητας Ελάτειας Αντώνης Παλάτος Συκουρίου Γεώργιος Καλότυχος, Πρόεδροι συλλόγων Όσσας Τάσος Χαδουλός και Γόννων Βασίλης Καραβιδές,  ο υπεύθυνος του μουσείου Θεσσαλικής ζωής της οικογένειας Συρμακέζη, Κώστας Συρμακέζης, ο πρόεδρος αθλητικού συλλόγου Ελάτειας «η Θύελλα», ο υπεύθυνος έκδοσης εφημερίδας φωνής Συκουρίου Κώστας Γατσουνιάς και ο γνωστός Blogger των Γόννων, Δημήτρης Γουγουλιάς του οποίου είναι και οι φωτογραφίες.
Τον συντονισμό έκανε η γραμματέας του συλλόγου, Ευδοκία Αναστασοπούλου, ενώ στο τέλος της εκδήλωσης δόθηκε δεξίωση από  τον ΜΕΣ Ελάτειας στους παρευρισκόμενους.
Η έκθεση θα είναι ανοιχτή για το κοινό από 1-15 Απριλίου και ώρες 5 με 8 το απόγευμα.