Βραδάκι Πέμπτης και το «Μπαράκι του Μύλου», το μπαράκι της καλής μας φίλης, Σούλας, γέμισε ασφυκτικά στο κάλεσμα του Νίκου και του Στάθη, για να θυμηθούμε τα «Τραγούδια του Αγώνα» κι ότι σέρνουν πίσω τους. Μας συνεπήραν ο παλμός και τα λόγια μια άλλης, όχι και τόσο μακρινής εποχής, δικαιωμένης ή αδικαίωτης…
Γιατί οι άνθρωποι μπορεί να εκπίπτουν, να εκφυλίζονται, να εκπορνεύονται για την εξουσία, για την ανέλιξη, για το χρήμα… Οι ιδέες, όμως, μένουν ορθές «σα θλιμένα πάλσαρ που το δρόμο δείχνουν για τους ναυαγούς»…
Πολυτεχνείο : H εξέγερση ζει ανάμεσά μας.
Η κατάλυση του κράτους πρόνοιας, η εκτός ελέγχου παγκοσμιοποίηση, η υποβάθμιση της εργασίας, η ασυδοσία του χρηματοπιστωτικού τομέα και οι κραυγαλέες ανισότητες είναι μερικές μόνο από τις εκδηλώσεις του κεφαλαίου μέχρι και σήμερα.
Τα συνθήματα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου δεν πρέπει να είναι και δεν είναι φωτοβολίδα κρότου-λάμψης κάθε 17ητου Νοέμβρη. Είναι αφέτης για την πολιτική μας ωρίμανση και συγχρονισμό.
Σε κάθε περίπτωση, η αποχή από τον δημόσιο βίο, η ιδιώτευση και η γενικευμένη απαισιοδοξία δεν προμηνύουν κάτι καλό. Σήμερα το σταυροδρόμι που βρισκόμαστε απαιτεί αφύπνιση, εγρήγορση και δράση, δηλαδή τα μόνα μέσα για αντίσταση στη θανατοπολιτική του κεφαλαίου.