Διαβάστε ένα «ευχάριστο», θα έλεγα, κείμενο της Πέπης Ρηγοπούλου στην ΕΦ.ΣΥΝ, με τίτλο «Καλωδιωμένοι».
«Ο πρόεδρος του Εφετείου της Δρέσδης, Ντάνιελ Πάουλ Σρέμπερ, έγκλειστος στο φρενοκομείο διαγνωσμένος με παράνοια, μας εξηγεί στα περίφημα «Απομνημονεύματά» του, που μελετήθηκαν επισταμένως τόσο από τον Φρόιντ όσο και από τον Λακάν, τον τρόπο με τον οποίο επικοινωνεί με το υπερπέραν:Είναι καλωδιωμένος με αόρατα καλώδια τόσο με τον Θεό, στον οποίο κατά τα άλλα δεν πιστεύει, όσο και με τον διάβολο, που επίσης αμφισβητεί, και λαμβάνει εκ μέρους τους υψίστης σημασίας μηνύματα τα οποία αφορούν τόσο τη δική του κατάσταση όσο και αυτήν της Γης και του Σύμπαντος, που καλείται να σώσει με το να μεταμορφωθεί σε Παρθένο Μαρία.
Ο σύγχρονος χρήστης της σταθερής και της κινητής τηλεφωνίας, έγκλειστος στον κόσμο της επικοινωνιακής παράνοιας που τιτλοφορείται ακατάσχετη πρόοδος, είναι καλωδιωμένος με ορατά και αόρατα σύρματα με τις θεότητες των εταιρειών που κυβερνούν με κάθε τρόπο τον βίο του, επιμένοντας να τον κάνουν με κάθε μέσο όλο και πιο άνετο και ευτυχισμένο. Με κάποιες εννοείται απώλειες.
Δεν μιλώ για εφιαλτικά σενάρια παρακολούθησης, που, όπως υποστηρίζουν διάφοροι φαντασιόπληκτοι, στοχεύει όχι σε ταπεινά όντα όπως εμείς, αλλά σε πρόσωπα τόσο υψηλά ή χαμηλά ιστάμενα ώστε να προσεγγίζουν όχι ακριβώς τον Παράδεισο ή την Κόλαση, αλλά τουλάχιστον τα προάστιά τους. Εμπιστεύομαι κάποιες από τις εταιρείες αυτές, που μας έχουν διαβεβαιώσει ότι δεν είναι δυνατόν να εμπλέκονται σε τέτοιες παρανοϊκές καλωδιώσεις. Και όταν το τηλέφωνό μας παραμιλάει ή παύει να μιλά δεν μπορεί παρά να φταίνε κάποιοι αρουραίοι.
Αναφέρομαι απλώς σε αθώα περιστατικά που συμβαίνουν στον καταναλωτή που μαγεύεται από τις ασθματικές αλλαγές της τηλεφωνίας. Όπως για παράδειγμα εγώ, που έκανα το λάθος να δεχτώ να αλλάξει το «ρούτερ», το μηχανάκι δηλαδή που εξασφαλίζει τη λειτουργία του υπολογιστή, του σταθερού και του κινητού τηλεφώνου.
Το νέο, πιο σύγχρονο ρούτερ κατέφτασε προχτές στο σπίτι μου. Το απόθεσα χωρίς να το ανοίξω αμέσως σε μια γωνιά για δυο μέρες. Και αυτό με τιμώρησε για τη χλιαρή υποδοχή μου.
Χτες το πρωί το τηλέφωνό μου ξεψύχησε απροειδοποίητα. Προσέφυγα στις αρμόδιες υπηρεσίες της εταιρείας που προστατεύει τον επικοινωνιακό μου βίο. Και πληροφορήθηκα ότι αυτός που με τιμωρούσε ήταν το παραμελημένο ρούτερ.
Καθοδηγούμενη τηλεφωνικά από τον όντως ευγενή υπάλληλο άνοιξα το κουτί του και αντίκρισα τα προηγμένα του καλώδια, που επί ώρες δεν μπορούσα να συνδέσω καταλλήλως. Ένιωσα άτομο ακατάλληλο προς επιβίωσιν, καταδικασμένο να παραπεταχτεί στο χρονοντούλαπο της τεχνολογικής ιστορίας. Και ίσως ζήλεψα τον θεσπέσιο πρόεδρο Σρέμπερ, που χωρίς ρούτερ εξασφάλιζε τις επαφές του με τον Πανάγαθο και τον Εωσφόρο».